عواقب محبت بیش از حد پدر و مادربزرگ بر رشد نوه
تاریخ انتشار: ۸ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۸۶۵۱
یک روانشناس اجتماعی با بیان اینکه وابستگی بیش از حد کودکان به پدر و مادربزرگ رشد اجتماعی آنها را مختل میکند، عنوان کرد: این امر باعث میشود که ارتباط کودک با پدر و مادر خودش، سایر اقوام و حتی کودکان همسن آنها دچار آسیب شود.
به گزارش برنا؛ همه ما بارها شاهد گریه بیامان و اصرار برای ماندن در خانه پدر و مادربزرگ و سایر افراد خانواده از طرف کودکان و خردسالان بودهایم و شاید هم خود ما در دوران کودکی بارها با گریه و پا کوبیدن خواستار ماندن نزد فردی و یا رفتن به بیرون با او بودیم، این رفتارها که نشاندهنده علاقه و محبت متقابل کودک و فرد بزرگسال است گاهی میتواند به آینده کودک آسیب بزند و فرد را دچار وابستگی افراطی کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با توجه به اینکه این موضوع مبتلابه بیشتر مادران و پدرانی شده و از طرفی امروزه که کودکان بهدلیل مشغله و فعالیت پدر و مادر، وقت خود را در مهدکودک و یا خانه خاله و مادربزرگ میگذرانند این وابستگیهای افراطی بیشتر شده است. در همین خصوص با یکی از روانشناسان کودک و نوجوان به گفتگو نشسته که نتیجه را باهم میخوانیم:
فاطمه قاسمزاده با بیان اینکه متأسفانه امروزه برخی خانوادهها بهدلیل مشغله و فعالیتی که دارند ساعت زیادی از روز، کودک را نزد پدر و مادرشان و یا سایر اقوام خود نگهداری میکنند، عنوان کرد: به همین دلیل ارتباط کودک با آنها متعادل نیست.
وی با بیان اینکه برخی پدربزرگ و مادربزرگها یا سایر اقوام رفتار افراطی با کودک دارند و این امر سبب وابستگی بیش از حد آنها میشود، اذعان کرد: در واقع کودک کنار این افراد هر کاری که دوست دارد انجام میدهد و در مقابل تمام مطالبات و خواستههای بهحق و یا نابهحق خود پاسخ مثبت میشنود.
این روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه روش تربیتی که باعث توجه بیش از حد به فرزند میشود درست نیست، اظهار کرد: محبت و آزاد گذاشتن بیش از حد، به نفع کودک نیست. قاسمزاده با بیان اینکه توجه بیش از حد پدر و مادربزرگ باعث میشود که کودک بیشتر از خانواده خود به آنها وابسته شود، افزود: بهدلیل آزادی عمل بیش از حد در خانه آنها، علاقه و تمایلی برای رفتن به منزل خودشان ندارند و برای ماندن اصرار میکنند.
وی با بیان اینکه وقتی کودک اصرار به ماندن در خانه اقوام و دوستان خود دارد نباید به اجبار او را وادار به کاری کرد، چون سبب لجبازی او میشود، اذعان کرد: از طرفی دیگر نمیتوان بیقید و شرط تابع نظرات کودک خود شد، بهترین راه حل این است که والدین از قبل و بهصورت مستمر قوانین خانواده را برای کودک شرح دهند و از طرفی دیگر پدر و مادربزرگ از کودک بخواهند که به منزل خود برود.
این روانشناس در ادامه گفت: افرادی که با کودک میانه خوبی دارند میتوانند با صحبت کردن با زبان کودکانه و عناوینی همچون «بچهها شبها باید کنار پدر و مادرشان باشند» «ما شب کودک نگهداری نمیکنیم» و … از او بخواهند که همراه پدر و مادر به خانه خودشان برود.
قاسمزاده با بیان اینکه پدر و مادربزرگ و سایر اقوام باید کودکان را از برخی کارهایی که دوست ندارند او انجام دهد منع کنند، عنوان کرد: در واقع این افراد باید محبت خود را به کودک کنترل کنند و اجازه ندهند که او از محبت و علاقه آنها سوءاستفاده کند.
وی با بیان اینکه نوهها باید بدانند که در خانه دیگران هم قوانینی وجود دارد و لازم است آنها را رعایت کنند، اظهار کرد: زمانی که بچهها برای ماندن در منزل پدر و مادربزرگ اصرار میکنند آنها با لحنی کودکانه نباید این اجازه را بدهند. این روانشناس با بیان اینکه وقتی پدر و مادربزرگ در مقابل اصرار کودک برای ماندن مخالفتی نکرده و سکوت میکنند و والدین فرزند را بهاجبار با خود میبرند، اذعان کرد: این امر باعث میشود که کودک حس بدی نسبت به آنها پیدا کرده و به پدر و مادربزرگ تمایل بیشتری نشان دهد.
قاسمزاده با بیان اینکه محبت کودک به افراد مختلف ناشی از رفتار و نحوه برخورد آنها با اوست، خاطرنشان کرد: متأسفانه کودکانی که خیلی به پدر و مادربزرگ خود وابسته هستند رفتار خوبی با کودکان همسن ندارند چراکه دوستان آنها نمیتوانند همیشه به آنها محبت کرده و یا به حرف آنها گوش کنند.
وی با بیان اینکه وابستگی بیش از حد کودکان به پدر و مادربزرگ رشد اجتماعی آنها را مختل میکند، عنوان کرد: این امر باعث میشود که ارتباط کودک با والدین خود، سایر اقوام و حتی کودکان همسن آنها آسیب ببیند. این روانشناس با بیان اینکه کودکان در مدرسه و مهدکودک ارتباط دستوری با دوستان خود برقرار میکنند و انتظار ندارند که همه افراد کلاس و مدرسه به حرف او گوش کنند، اذعان کرد: در واقع توجه و محبت بیش از حد به ضرر کودک تمام میشود و والدین باید ارتباط آنها را با سایر افراد متعادل کنند.
قاسمزاده با بیان اینکه وابستگی بیش از حد کودک به سایر اقوام باید بهتدریج کم شود و نمیتوان یکباره از آنها انتظار داشت که درخواست ماندن کنار آنها را نکنند، افزود: به طور مثال اگر در گذشته ماندن در خانه پدر و مادربزرگ پنجبار در هفته بود از این به بعد آن را به دو شب کاهش دهند. وی با بیان اینکه متأسفانه بیشتر والدین از نحوه برخورد صحیح با فرزند خود آگاه نیستند، خاطرنشان کرد: در واقع آنها به فکر غذا، تفریح، پوشاک و سایر ابعاد زندگی هستند بهجز نحوه تعامل و تربیت صحیح و بهروز.
این روانشناس کودک و نوجوان گفت: بیشتر والدین اطلاعی از میزان اختیار، کنترل، محبت و … که باید به کودک بدهند ندارند و با افراط و تفریط در این خصوص به فرزند خود آسیب زده و آینده او را تحت تأثیر قرار میدهند. قاسمزاده با بیان اینکه پدر و مادر باید با جنبه چهارگانه رشد کودک آشنا باشند؛ ابراز کرد: باید بدانند که کودک از نظر رشد جسمی، روحی، فکری، اجتماعی و عاطفی چه نیازهایی دارند و چه اقداماتی برای تأمین آنها انجام دهند.
آیا این خبر مفید بود؟
نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: قاسم زاده پدر و مادربزرگ وابستگی بیش از حد باعث می شود روان شناس برای ماندن سایر اقوام
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۸۶۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
باید و نبایدهای تعامل با کودکان چاق
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، اگر شما نگران وزن کودکتان هستید میتوانید از مراقبین سلامت مانند پزشک خانواده، متخصص اطفال و متخصص تغذیه کمک بگیرید. آنها میتوانند شما را در خصوص چگونگی حمایت از فرزندتان و همچنین هر گونه خدماتی که کودک شما ممکن است به آن نیاز داشته باشد، کمک کنند.
از مقصر جلوه دادن کودک بپرهیزید
نوجوانان و جوانان میتوانند به دلایل مختلفی که فراتر از کنترل و رفتارهای آنهاست، دچار اضافه وزن شوند که اغلب اوقات این دلایل پیچیده است. کودکانی که با وزنشان مشکل دارند اغلب تعصب، تبعیض و قلدری را تجربه میکنند. نکته اساسی این است که شما از مقصر دانستن کودکتان بشدت بپرهیزید و به جای آن سعی کنید موارد ساختاری که در ایجاد افزایش وزن نقش دارد را دریابید. درک بهتر موارد گفته شده به عنوان شروع کار میتواند به شما در حمایت عملی از کودکتان کمک کند.
وزن کودک در جریان زندگی میتواند تحت تاثیر تداخلات ژنتیک، تجربههای اوان کودکی و محیط اطرافش قرار گیرد. افزایش وزن کودک را میتوان زمانی انتظار داشت که کودک در محیطی غذا بخورد، بازی کند و یاد بگیرد که فعالیت بدنی کم و مصرف بالای غذاهای ناسالم غنی از انرژی، ارزان و در دسترس با مقادیر بالای چربی و قند و شکر تبلیغ و ترویج داده میشود. افزایش وزن اغلب اوقات پاسخ طبیعی بدن به محیط غیر عادی است. علاوه بر این، کودکان گاهی اوقات درگیر غذای ناسالم میشوند تا با استرس و بیحوصلگی مقابله کنند یا خودشان را از احساس اضطراب و ناراحتی برهانند.
سعی کنید بدون قضاوت با کودکان صحبت کنید
این که کودکان بدانند شما زمانی که آنها نگران هستند بدون هیچ گونه قضاوتی در کنارشان هستید، بسیار اهمیت دارد. از صحبت با زبان سرزنشگر و هم چنین خطاکار شمردن کودک و دادن بازخوردهای منفی در خصوص شکل بدن دیگران و حتی خودتان بپرهیزید. این مورد میتواند برای عزتنفس کودک مضر باشد و باعث شود که آنها برای صحبت با شما احساس راحتی نکنند.
شروع صحبت در خصوص اضافه وزن و چاقی به زبان مادری میتواند شروع خوبی باشد. اولویت دادن به فرد و نه شرایطی که در آن قرار دارد میتواند مشکل کسانی که درگیر اضافه وزن و چاقی هستند را یک مشکل انسانی جلوه دهد و اجازه ندهد شرایط آنها هویتشان را تعریف کند. برای مثال: «شخصی با اضافه وزن و چاقی و نه شخص چاق».
سعی کنید شما مکالمه با کودکتان را شروع کنید و از او بخواهید هر گاه فکر و احساسی در خصوص وزن بدنش داشت با شما در میان بگذارد. اگر کودک شما بازخورد منفی در خصوص وزنش داشت، سعی کنید دلیل این موضوع را کشف کنید. به دقت به کودک گوش بدهید و سعی نکنید از نگرانی آنها ساده بگذرید یا آن را کماهمیت جلوه دهید. اگر متوجه شدید که کودک یا بزرگسال دیگری کودک شما را مورد آزار و اذیت قرار میدهد که میتواند به صورت آنلاین و یا حضوری اتفاق بیفتد، در اسرع وقت به آن رسیدگی کنید.
سعی کنید عزت نفس و نقاط قوت آنها را در حوزههای دیگر که به وزن کودک ارتباط ندارد مورد تشویق و تمجید قرار دهید. برای مثال: «من به این که شما برای امتحان با پشتکار درس خواندید افتخار میکنم یا من عاشق رفتار مهربانانه شما با برادرت هستم.»
مکالمه مفید داشته باشید
در زمانی که تغییرات در محیط دیجیتال به سرعت اتفاق میافتد، نکته حایز اهمیت این است که از تهدیدهایی که سلامت روان و تندرستی کودکتان را به مخاطره میاندازد آگاه باشید، زیرا این مورد به ظاهر بدن و اعتماد به نفس ارتباط دارد. این موارد میتواند شامل موارد زیر باشد:
پستهایی که در شبکههای اجتماعی گذاشته میشود که معمولا وزن را به صورت یک کلیشه در میآورند و یا اختلالات غذاخوردن را ترویج میدهند و بازاریابی مداوم غذاهای ناسالم که کودکان را هدف قرار میدهد.
شما باید مشتاق ایجاد محیط امنی برای مکالمه با کودکتان باشید. میتوانید با پیشدستی کردن برای ایجاد فرصت صحبت در خصوص سلامت روان و این که چطور رفتارهای آنلاین میتواند بر سلامت و تصویری که کودکان از خود دارند اثر بگذارد، شروع کنید.
میتوانید موارد زیر را برای شروع مکالمه در خصوص وزن با کودکتان مورد توجه قرار دهید:
از کودکتان سوالات باز (مانند چه احساسی داری؟ یا در مدرسه چه خبر است؟) بکنید و از آنها بخواهید احساساتشان را بیان کنند.
از کودکتان برای این که به شما اعتماد کرده است تشکر کنید تا بتوانید احساس امنیت را در او به وجود آورید.
در حالی که تصدیق میکنید غذا خوردن سالم و حفظ وزن سلامت میتواند چالش برانگیز باشد، مزایای سلامت بهتر را مورد تاکید قرار دهید.مثبت و حمایت کننده باشید.
رفتارهای سالم را مورد توجه قرار دهید
به طور کلی به جای تمرکز بر کاهش وزن بر اهداف سلامتی تاکید کنید، مگر این که مراقبین بهداشتی بخواهند که شما به کاهش وزن توجه کنید. رفتارهای غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی یک شبه به صورت عادت در نمیآید، بلکه نیازمند زمان، تلاش و مراقبت از جانب شما و کودکتان است تا این تغییرات ادامهدار باشد. احتمال خیلی کمی دارد که تغییرات زیاد و ناگهانی در رژیم غذایی و شیوه زندگی کودکتان نتیجهبخش باشد. این کار حتی میتواند برای سلامت کودک مضر باشد. تغییرات زمانی موفقیتآمیز خواهد بود که کوچک، تدریجی، افزایشی و با حمایت کل خانواده باشد.
بهترین الگوی ممکن برای کودکتان باشید. غذاهای مغذی و تازه مانند میوهها و سبزیها را انتخاب کنید، فعالیت بدنی را تشویق کنید و خواب کافی را ترویج دهید و از این که با کودکتان در خصوص وزن افراد دیگر بازخورد منفی دهید بشدت بپرهیزید.
این که وزنتان چقدر است اهمیتی ندارد. شما میتوانید به کودکتان با انجام رفتارهای سالم کمک کنید. گروههای غذایی مختلف را با هم بشناسید، یاد بگیرید که چه مواد مغذی به عنوان غذای سالم مورد نیاز بدن است و درباره اینکه که چرا بعضی از غذاها انتخاب بهتری از غذاهای دیگر هستند، با هم صحبت کنید.
تمام سعی و تلاش خود را بکنید تا از مصرف غذاها و نوشیدنیهای فوق فرآوری شده که غنی از نمک، شکر و چربی هستند، جلوگیری کنید، اما از تلاش برای منع کامل بعضی از غذاها بپرهیزید، زیرا این مورد میتواند اثر معکوس داشته باشد و باعث مصرف بیشتر آنها شود. بیشتر غذاهایی که بصورت آماده به مصرف یا اصطلاحا «بگیر و ببر» عرضه میشود غنی از چربی، شکر، و نمک بوده و خیلی باعث رفع گرسنگی نمیشود. به جای آن، میان وعدههایی که سالم بوده و گرسنگی را برطرف میکند مانند برشهایی از میوها و سبزیها و ماست ساده را در دسترس قرار دهید. مصرف آب را به عنوان نوشیدنی اصلی به جای نوشیدنیهای میوهای حاوی شکر مد نظر قرار دهید و در مورد غذاها و نوشیدنیهایی که در خانه در دسترس است جانب احتیاط را رعایت کنید.
از زمان با هم غذاخوردن لذت ببرید
هر زمان که امکانپذیر است غذا را تهیه کرده و با هم به صورت یک خانواده میل کنید. این بهترین فرصت برای صحبت درباره انتخابهای غذای سالم و تمرین مصرف آنها است. غذا را به کودک به اندازه مناسب برای کودک بدهید و اگر کودک هنوز گرسنه است اجازه دهید برای مقادیر بیشتر غذا درخواست کند. داشتن زمان مشخص برای وعدههای اصلی و میان وعده (ها) کمک میکند تا به کودک آموزش دهید که به جای ریزهخواری در طی روز باید زمان مشخصی برای غذا خوردن داشته باشد.
شادمانی را در فعالیت بدنی و حرکات روزمره پیدا کنید
فعالیت بیرون از خانه و فعال بودن را در قالب خانواده تشویق کنید. از سن ۳ سالگی به بالا کودکان باید روزانه حداقل یک ساعت فعال باشند. اما این مورد میتواند بصورت پشت سرهم نباشد و به زمانهای کوچکتر ۱۵ الی ۲۰ دقیقه تقسیم شود. برای کودکان کوچکتر میتوانید بازیهایی مانند دنبال هم کردن و توپبازی را انجام دهید. اگر امکان دارد برای عبور و مرور، راه رفتن و دوچرخهسواری را به جای استفاده از ماشین در نظر بگیرید. از ورزشهای تیمی در مدرسه و یا خارج از آن حمایت کنید. این کار میتواند فعالیت بدنی را لذتبخشتر کند و همزمان ارتباطات کودکان را نیز بهبود ببخشد.
سلامتی نه وزن
از این که در این فرایند فقط وزن را مرکز توجه قرار دهید، پرهیز کنید و توجه بیشتری را به مزایای رفتارهای غذاخوردن سالم و فعالیت بدنی در کل خانواده معطوف کنید. این موارد برای حمایت از رشد و تکامل کودکان تا بزرگسالی و افزایش ایمنی و سلامت عاطفی مورد نیاز است. در حقیقت ایجاد تغییرات مطلوب در سطح خانواده میتواند به پیشگیری از رژیم غذایی نادرست و یا داشتن مشکلات غذا خوردن در آینده کمک کند.
بهترین راه برای حمایت از خوشبختی و سلامت کودکتان، این است که او بداند تحت هر شرایطی شما در کنار او خواهید بود. با لذت بردن از خوراکیهای سالم و انجام فعالیت بدنی به صورت خانواده شما میتوانید به کودکتان کمک کنید تا در ایجاد تغییرات مثبت و شیوه زندگی سالم احساس تنهایی نکند و بداند که این موارد فراتر از کاهش وزن است.
انتهای پیام/